1. Wenn de Wind dör de Bööm weiht,

2. Wenn de Wind dreiht, vun Nord weiht,

Un Gras nich mehr wassen deiht,

Un Reg'n geg'n de Finster neiht,

Un geel all ward, denn kummt bald de Tied.

De Schieb'n dahl rennt, denn föhl ik mi wohl.

Wenn de Storm övre't Feld geiht

Wenn dat Füer in Kamin brennt,

Wo lang schon keen Korn mehr steiht,

Un jeder di bi'n Vörnam nennt,

Un Mehl all ward, denn ist bald sowiet.

Weil he di kennt, denn is uns Hus vull.

Dat de Dag köder ward un de Nach de duert lang,

Denn de Nabers sünd disse Tied ok nich geern alleen,

Un de kinner vun Nabar, de warn in Düstern bang.

Un bi Teepunsch an't Füer ward de Wedder schön.

Wenn de Regen vun't Reitdach dröppt,

Wenn de Blädder sik brun farvt,

Mien Söhn buten gauer löppt,

Un Water steiht inne Groof,

Sonst ward he natt, denn snurrt bin'n de Kat.

Denn ward dat Harvs, op uns Fresenhof.